Wals voor Oma

 

 

Mijn oma zit op een parkeerplaats

in ‘t licht van de opgaande zon

haar stoel nam ze mee naar beneden

want oma die heeft geen balkon

het oudje kan niet zo zwaar tillen

en er was weinig plek op de stoep

nu zit ze hier tussen twee auto’s

in herrie en in hondenpoep

 

Mijn oma zit op een parkeerplaats

zij heeft in haar buurt geen plantsoen

en nergens een park met een bankje

dus is er niet veel aan te doen

ze denkt nog heel vaak aan het weiland

dat vroeger haar uitzicht hier was

vertelt dan aan alle passanten

van wijdsheid en koeien en gras

 

Mijn oma zit op de parkeerplaats

steeds rijden er auto’s voorbij

ze stoppen dan vaak bij haar plekje

maar oma roept “die is van mij!”

één belde meteen de politie

die dreigde met proces-verbaal

“Je sal me hier weg motte tille”

dat legde gewicht in de schaal

 

wel honderd en zeventien kilo

dus daar zag hij gauw weer vanaf

vandaar dat hij haar voor dit plekje

toen tal van vergunningen gaf

hij verfde een wit kruis van strepen

en gaf haar een mooi verkeersbord

zodat zij nu rustig kan zitten

en niet meer snel weggestuurd wordt

 

daar zit ze op ’t heetst van de middag

in gassen van uitlaat en rook

en als de kantoren straks sluiten

dan zie je mijn moeder vast ook

die lokt oma langzaam naar binnen

met eten uit de magnetron

en knipoogt wanneer ze de deur sluit

naar de achter de flats gaande zon

 

maar morgen zit oma daar toch weer

haar tuinstoel staat vlak langs de rand

soms heeft ze geluk en is het niet druk

dan zwaait ze naar de overkant

naar ‘t plekje van haar oude buurman

ook tussen twee bumpers geklemd

waar moeten ze heen, onze oudjes

als niemand straks meer voor ze remt?