Daar lig je nu

gezaagd in mootjes

je takken op een hoop geharkt

gestuit in de bloei van je leven

zonder eerlijk gevecht

 

Voor jou geen bijl

waartegen je strijd kon leveren

je huid duur kon verkopen

door weerstand van je weerbarstige bast

door het gewicht waarmee je zou vallen

het ongewisse van de kant waarop

 

Voor jou geen 'VAN ONDEREN!'

van een houthakker die een dag lang

al zijn energie en kracht moet inzetten

om jou klein te krijgen

 

Nee,

jij bent aangewezen met een stip blauwe verf

en in een uur tijd lig je hier verzaagd

als blokkendoos, keurig naast elkaar

gestapeld, gesorteerd

tot hier mocht jij groeien

vijftig lange jaren voedend sap door je aderen

en opeens, veel te snel, is het voorbij

je bladeren trillen nog na

 

Een reus van een boom

gereduceerd tot brandhout, potentiële tafelpoten

en een takkenbos aan tuinpadsnippers

 

Dag kanjer van een Kastanje!

 

 

24 mei 2005